1960-1965; Sportlieden, kolberts en v-hals met kraag

Inmiddels trouw lezer en lezeressen zijn wij gezamenlijk aangekomen in de zestiger jaren. Jaren bekend vanwege de omschakeling in de samenleving. De geboorte van de mondige mens neemt een aanvang en mond uit in studentenprotesten en bezettingen. In deze jaren is HZVV slechts druk groeiende uit niets blijkt dat deze studentikoze ontwikkelingen ook het Hoogeveense al hebben bereikt. Om het u gemakkelijk te maken slaan wij de eerste 4 jaar over. Wij komen aan bij het vijfde seizoen uit deze episode: 1964-1965. Gloeiende, gloeiende wat een mooi seizoen moet dat geweest zijn! Zelfs zo mooi dat het bestuur het seizoen ook nog te recipiëren. Denk u, ‘nou da’s niet zo mooi: recipiëren, als ze daar maar weer over heen gekomen zijn’. Nu beste en trouwe lezers en lezeressen. Recipiëren is eigenlijk niets anders dan ’n feessie bouwen, maar het geeft al aan dat HZVV op dat moment toch ook een vereniging met stijl en enige klasse is. U vraagt zich nu af waar is het fout gegaan, maar daar komen we pas eind jaren negentig op terug…..Op deze stijl en klasse zullen wij terugkomen in deze zesde episode: ‘ sportlieden, kolberts en v-hals met kraag’. Op weg naar de Glasgow Rangers mogen wij ook best trots zijn op onze eigen ‘klasse’.

Successen bij HZVV volgende elkaar steeds in perioden van 5 jaar op. Was men eind jaren vijftig kampioen geworden, maar niet gepromoveerd. Medio zestiger jaren zal HZVV één van haar meest succesvolste seizoenen uit haar geschiedenis beleven. Omdat u tijdens deze episoden nog wel eens het overzicht dreigt te verliezen nog even de successen in staccato:

• HZVV bestaat 25 jaar
• HZVV wordt op omstreden wijze kampioen van de 4e klasse
• HZVV bereikt de halve finale van het bekertoernooi (voor amateurs)

Het kampioenschap

HZVV moest om kampioen te worden nog een wedstrijd winnen. Op Elim tegen de gelijknamige voetbalclub. Velen van u herinneren zich nog de veldslagen uit de tweede klasse E vanuit de jaren tachtig, maar in 1965 om het kampioenschap spelen ‘op Elim’, dat is bikkelen en strijden in optima forma. De wedstrijd Elim-HZVV die de geschiedenis in dreigde te gaan als ‘de wedstrijd in de mist’ werd uiteindelijk de ‘knokpartij op Elim’.

Op naar Elim op zaterdag 5 maart 1965

Op zaterdag staat grensrechter Henk van den Berg klaar om met z’n tasje op de fiets en keurig in kostuum gestoken om naar de keet op het sportpark Bentincksdijk te gaan. Deze zaterdag moet HZVV de beslissing afdwingen tegen Elim. Lukt dat dan zal HZVV eindelijk promoveren naar de 3e klasse, iets wat in 1958 ter nauwernood niet was gelukt. Het is waterig koud en miezerig weer. Henk trekt toch maar even een overjas aan en fietst als een speer naar de groene weiden. De wedstrijd tegen Elim kan hij zich nog herinneren uit de tijd dat hij het HZVV-doel verdedigde. Dat waren tijden van eigen gebreide truien en sokken. Henk glimlacht als hij er aan denkt hoe hij korting op de contributie kreeg omdat zijn moeder sokken breide voor de club. [Gelukkig zij wiens oma tegenwoordig nog een rood-witte sjaal weet te breiden, EJK]. Ach vroeger wat het toch wel sportiever. De tijd dat Jan de Weerd per abuis de bal in de handen nam en de tegenstander de zo fortuinlijk verkregen penalty keihard naast het doel schoot uit sympathie. Ook vanmiddag in Elim zal de wedstrijd vlak voor de aftrap niet beginnen met een aanvoerder als Jan die zijn team aanspoorde tot ‘één hoera-tje voor de tegenstander’.

Op het complex aangekomen waren Nico Tits en Harm Brunink al druk in de weer. Jan Siahaya riep dat hij het net zou koud had is in de wedstrijd tegen Klazienaveen. Bevangen door de koud liep Jan toen spontaan, als of hij in tranche was, van het veld af. Een enkele speler stond een sigaretje te roken bij de keet en Tits gaf het teken dat zodra Henkie Heimgartner zou arriveren dat iedereen in de gereed staande auto’s kon springen om naar Elim te rijden. Het zou ook eens niet zo zijn dat Henkie te laat was. Gelukkig hadden de spelers, maar ook de sociaal bewogen trainer Tits begrip voor de situatie waarin Henk verkeerde. Daarnaast dacht Henk hardop die Henkie was wel mooi even onze eigen Gerd Muller. Hij draaide zijn kont d’r in en frommelde de meest wonderlijke doelpunten tegen het net. Rustig en bedaard dirigeert Tits z’n manschappen richting de auto’s. Nu ging het d’r om spannen!

Aangekomen in Elim stonden de supporters met hun lange leren jassen en opvallende gele sjaals al bij de ingang te wachten. Ach echt bang werden de Hoogeveners d’r niet van. Elimieten waren misschien rouwdouwers, maar wel met open vizier. Eerlijk de strijd aangaan. Dat was in andere veendorpen wel eens anders, daar moest je ook je rug in de gaten houden. En ook HZVV had enkele spelers die je wel een ‘klusje’ kon laten opknappen. Bé Zwiggelaar dat is zo’n felle rakker of Jan Baas die stroopte wel even de mouwen op. In de wedstrijd weet Elim tot twee keer toe de paal te raken. Arie Kuik had duidelijk een flinke engel meegebracht. Als rechtsbinnen Luchies dan toch Arie weet uit te spelen en eindelijk de 1-0 scoort moet Henk van den Berg, correct als hij is de vlag hoog de lucht insteken. Protesten langs de kant storen hem niet. Fier steekt hij de vlag op. De goal wordt door de arbiter afgekeurd. Elim mopperend verder. En mistig dat het werd. Henk kon met moeite zien wat er voorbij de middencirkel gebeurde. Als er maar geen lange bal overheen geschoten wordt. Henk zou het niet kunnen zien. In gedachten is Henk al op weg naar Minjak. Als het 0-0 blijft met HZVV naar de olieboeren. Of liever gezegd de olieheren.

Dan in de laatste minuut krijgt HZVV nog een vrije trap. Bé Zwiggelaar achter de bal. En keihard schieten op het doel. De linksbuiten krijgt het voor elkaar. Door een woud van benen verdwijnt de bal in het Elimitische doel. Felle protesten. Buitenspel! Elim supporters kwaad het veld op. Vechtpartijen waarbij de goalgetter Zwiggelaar de gebeten hond was. Nou, dan moest je net bij de oude Zwiggelaar wezen, de vader van Be stond langs de kant zich te verbijten van woede. Dit werd te gek.

In alle commotie kwam de mist goed van pas. Vele HZVV-spelers zorgen dat zij het strijdtoneel verlieten. De klaargezette bloemen werden door Elim-bestuurders weer ingepakt. Henk had nog wel een leuk bosje kunnen gebruiken. Elim tekende bezwaar aan. Grote discussies, maar weinig daden. Elim verwacht zelfs dit officieel op het formulier te vermelden. In de bestuursvergadering van 15 april 1965 weet voorzitter Slot dan ook te melden dat het protest door de KNVB te ’s Gravenhage niet ontvankelijk was verklaard omdat het niet tijdig was binnengekomen. HZVV als nog kampioen? En hoe ging het met onze Henk. Die was op de zaterdagavond al op weg naar Hotel Homan. De feestzaal was gehuurd en HZVV vierde toch al vast haar toen nog officieuze kampioenschap. Wethouder J. van Aalderen was zelfs aanwezig, dus een officieel tintje had het uit eindelijk toch nog. Moe en licht zweverig zochten de Hoogeveners des nachts hun slaapplaats op. Wat een dag!

De krant schreef over het omstreden doelpunt

Het kampioensteam

Het kampioensteam staat dan uiteindelijk ook fier op de foto. Opvallend is de keurige kledingcode. De begeleiders netjes in kostuum. De spelers allen uniform in het witte shirt met de rode baan. Shirts die door alles-doener Roelof Slot zelf nog waren geregeld. Diepe V-halsen en ruime kragen. Daarbij glimmende rode broeken en rode sok met witte bies. Henk Heimgartner staat op de foto in normale kledij. Spencer, overhemd en keurige das. Opvallend is de joviale houding van trainer Tits. Met de armen geslagen om zijn spelers Kuik en de Wolde.

Volgens zijn nog levende vrouw (ver in de tachtig) leefde Nico Tits voor de sport. In het dagelijks leven was hij sportinstructeur voor de regiopolitie Groningen, Friesland en Drenthe. Ooit was Nico Tits als liefhebber van de voetbalsport begonnen bij Zeeburgia in hartje Amsterdam. Daar was zijn liefde gegroeid. Vervolgens in Leeuwarden woonachtig speelde hij daar, om toen hij in Assen gestationeerd werd het trainersschap op te pakken. Na HZVV wist mevrouw Tits zich geen club meer te herinneren. Mogelijk dat Nico Tits nog trainer is geweest in Beilen. Toen de fanatieke sportman in 1982 door een hersentumor geveld werd, viel het de chirurgen onmiddellijk op dat deze jonge zestiger nog zo’ n sportlichaam bezat. Maar ook dat lichaam kon de strijd niet winnen. Inmiddels 18 jaar geleden is Nico Tits overleden aan de gevolgen van die tumor. Maar de liefde voor de sport heeft hij tot het einde toe behouden. Een leven in dienst van de sport, zo noemde mevrouw Tits op zondag 28 februari 2000 het leven van haar echtgenoot. Aardig, correct en meelevend zo noemen Koos Dijkhuis en Henk van den Berg de trainer die HZVV 35 jaar geleden naar het kampioenschap loodste. Wat een tijden.

Ik roep u op ondergetekende aan te spreken indien u belangstelling zou hebben om straks op 15 juli het Glasgow Rangers van Dick Advocaat in stijl te ontvangen. Ondergetekende regelt bij voldoende inschrijving voor u een ‘echte HZVV-stropdas’. Laat oude klasse herleven! Laten wij ook als kampioenen van 1965 op de foto gaan. Heren (en dames) van HZVV, gedraag en kleed u als uw voorgangers!

Volgende keer in ‘De toestand 1965-1970’: ‘ANNO 1970’

E.B.J. Kreuzeman. pseudo-historicus

HZVV A1 1963-1964